Kinderen Tom Jones Tom Jones, beter bekend onder zijn artiestennaam, is een zanger uit Wales. In het midden van de jaren zestig had hij een reeks top tien-hits die zijn carrière lanceerden. Hij trad regelmatig op, waaronder optredens in Las Vegas. Jones’s stem is beschreven als een “full-throated, gespierde bariton” door de website AllMusic. Pop, R&B, shownummers, country, dance, soul en gospel behoorden allemaal tot de genres waarin hij optrad.

Jones werd in 2008 door de New York Times beschreven als een muzikale ‘shape shifter’ die ‘uit diepe raspen kon glippen’. om coo te maken, met een stem die zowel fluwelig als mooi was.” “It’s Not Unusual”, “What’s New Pussycat?” en de titelsong voor de James Bond-film Thunderball uit 1965 behoren tot de 36 Top 40-successen in het VK en 19 Top 40-nummers in de VS waarvan men wereldwijd meer dan 100 miljoen albums heeft verkocht.

Jones heeft ook af en toe gedobbeld in de wereld van acteren en maakte zijn professionele debuut in de televisiefilm Pleasure Cove uit 1979, waarin hij de hoofdrol speelde. Hij speelde ook als zichzelf in de film Mars Attacks! uit 1996, geregisseerd door Tim Burton. In 1970 werd hij genomineerd voor een Golden Globe Award voor Beste Acteur – Televisieserie Musical of Comedy voor zijn rol als presentator van de televisieserie This Is Tom Jones, waarvoor hij een nominatie kreeg.

Het was in een aflevering van Playhouse Presents in 2012 dat hij zijn eerste dramatische acteerbaan ontving. Na het winnen van de Grammy Award voor beste nieuwe artiest in 1966 en de MTV Video Music Award in 1989, won Jones onder meer twee Brit Awards, waaronder die voor beste Britse man in 2000 en de Outstanding Contribution to Music-prijs in 2003. Jones werd in 1998 benoemd tot Officier in de Orde van het Britse Rijk en in 2005 geridderd door koningin Elizabeth II voor zijn verdiensten voor muziek.

Hij heeft ook tal van andere onderscheidingen en prijzen ontvangen. Als gevolg van zijn coachingbaan bij de tv-talentenshow The Voice UK van 2012 tot 2014, was Jones in de jaren 2010 weer populair (met uitzondering van 2016 57 Kingsland Terrace, Treforest, Pontypridd, Glamorgan, South Wales was het adres waar Jones werd geboren door Thomas John Woodward

11 Zijn ouders waren mijnwerker Thomas Woodward en Freda Jones, die in hetzelfde huis woonden. De drie grootouders die hem opvoedden waren van Engelse afkomst: zijn grootvader van vaderskant, James Woodward, was een transporteur van een ijzerhandelaar uit Gloucestershire, en zijn grootmoeder van vaderskant, Anne Woodward, kwam uit Wiltshire. Zijn grootmoeder van vaderskant, Anne Woodward, kwam uit Wiltshire.

Ada Jones’ ouders kwamen uit Somerset en Wiltshire, en ze werd geboren in Pontypridd uit ouders die uit Somerset en Wiltshire kwamen. Zijn grootvader van moederskant, Albert Jones, was Welsh, en zijn grootmoeder van moederskant, Ada Jones, werd geboren in Pontypridd uit ouders die uit Somerset en Wiltshire kwamen. Jones ging naar de Wood Road Infants School, Wood Road Junior School en Pontypridd Central Secondary Modern School, allemaal in Pontypridd, Wales, voordat hij afstudeerde in 2012.

Hij begon zelfs al op jonge leeftijd met zingen en trad regelmatig op op familiebijeenkomsten, bruiloften en in zijn schoolkoor. Hoewel Jones niet van school of atletiek hield, kreeg hij zelfvertrouwen door zijn zangvaardigheid. Hij werd gediagnosticeerd met tuberculose toen hij 12 jaar oud was. “Ik heb de volgende twee jaar in bed doorgebracht om te herstellen”, herinnert hij zich vele jaren later. “Het was de moeilijkste periode van mijn leven.” Tijdens zijn herstel kon hij niet veel meer doen dan naar muziek luisteren en tekeningen maken.

In het kielzog van de Amerikaanse soulmuziek groeide Jones’ bluesy zangstijl in populariteit. Little Richard, Solomon Burke, Jackie Wilson, Brook Benton, Elvis Presley en Jerry Lee Lewis behoorden tot de blues-, R&B- en rock-‘n-rollartiesten die hem vroeg in zijn carrière beïnvloedden.

Jones trouwde in maart 1957 met Linda Trenchard, zijn minnaar op de middelbare school, toen ze allebei zestien jaar oud waren en hun eerste kind samen verwachtten. Ongeveer een maand na het huwelijk van het paar kregen ze hun zoon, Mark. Jones accepteerde een baan in een handschoenenfabriek om zijn jonge gezin te helpen onderhouden, en hij vond later werk in de bouwsector. Volgens sommigen heeft Jones’ stem een ​​”volle, sterke bariton.

Jones zelf verklaarde dat zijn jonge stem die van een tenorzanger was. “Wat je aan de bovenkant verliest, compenseer je aan de onderkant”, legde hij uit. Mijn top C was een top C toen ik jonger was, maar nu is het een Bes.” In 1963 sloot hij zich aan bij Tommy Scott and the Senators, een beatgroep uit Wales, en werd hun leadzanger. een aanhang en een goede naam in hun thuisland Zuid-Wales. In 1964 nam de groep zes solo-opnames op met producer Joe Meek, die ze vervolgens tekende bij een aantal andere platenlabels, hoewel ze uiteindelijk niet succesvol waren. Toen Decca-producer Peter Sullivan zag toevallig Tommy Scott en de Sen

Toen hij later dat jaar in een club optrad, stuurde hij ze onmiddellijk naar manager Phil Solomon. De samenwerking was echter van korte duur.De band bleef optreden in danszalen en werkende herenclubs in Zuid-Wales. Jones werd op een avond ontdekt in de Top Hat in Cwmtillery door Gordon Mills, een in Londen gevestigde manager die zelf in Zuid-Wales is geboren en getogen. Mills werd de manager van Jones, verhuisde de jonge zanger naar Londen en gaf hem de bijnaam “Tom Jones om te profiteren van het succes van de gelijknamige film uit 1963, die bekroond werd met een Academy Award.

Uiteindelijk slaagde Mills erin om Jones een platencontract bij Decca Records te bezorgen. Eind 1964 bracht hij zijn eerste single “Chills and Fever” uit, die een hit werd. Hoewel het niet de top van de hitlijsten bereikte, werd de vervolgsingle, “It’s Not Unusual”, een internationale hit nadat hij werd gepusht door het offshore piratenradiostation Radio Caroline. Jones’ carrière steeg in het volgende jaar naar nieuwe hoogten en hij werd in die periode een van de meest populaire vocalisten van de Britse invasie. “It’s Not Unusual” piekte op nummer 1 in het Verenigd Koninkrijk en bereikte de top tien in de Verenigde Staten in het eerste kwartaal van 1965.

Jones nam in 1965 een aantal filmthema’s op, waaronder de muziek voor de films What’s New Pussycat? en Thunderball (met in de hoofdrol James Bond). Mills verkreeg ook een aantal andere filmthema’s voor Jones om in hetzelfde jaar op te nemen. In 1966 won Jones ook de Grammy Award voor Best New Artist, die hij in hetzelfde jaar ontving. Jones ontmoette Elvis Presley voor het eerst tijdens een filmpauze in Paramount Studios in Hollywood. Hij herinnert zich dat Presley ‘With These Hands’ zong terwijl hij van de filmset naar hem toe liep, wat volgens Jones een primeur was. Ze werden uitstekende vrienden door hun gedeelde ervaringen.

In het jaar 1966 begon de populariteit van Jones af te nemen, wat Mills ertoe bracht Jones te herschikken als meer een crooner om de carrière van de zanger nieuw leven in te blazen. Daarnaast begon Jones nummers te zingen die toegankelijker waren voor een breder publiek, zoals de countryhit “Green, Green Grass of Home”. De tactiek was succesvol, aangezien Jones in staat was om terug te keren naar de top van de hitlijsten in het Verenigd Koninkrijk en te beginnen met het in kaart brengen in de Top 40 in de Verenigde Staten. In de rest van het decennium nam hij nog een reeks nummers op aan beide kanten van de Atlantische Oceaan, waaronder ‘I’ll Never Fall in Love Again’, ‘I’m Coming Home’ en ‘Delilah’, die allemaal piekten op No. 2 op de UK singles chart.